De klankbordgroep van Gezonde Toekomst Dichterbij is actief sinds september 2017. De groep bestaat uit vijf moeders: Parvin, Risma, Marcella, Sanne en Rafaella. Allemaal brengen zij hun eigen ervaringen, deskundigheid en verhalen mee.
De klankbordgroep denkt op diverse manieren mee over het programma Gezonde Toekomst Dichterbij en het vervolg daarop.
Aan het einde van Gezonde Toekomst Dichterbij reflecteerde de klankbordgroep op de eindrapportages van de projecten die het programma heeft gefinancierd. Wat maakt een project goed? We hebben dit samengebracht in de criteriawaaier. De waaier is te gebruiken als checklist voor professionals die aan de slag gaan met het verminderen van gezondheidsachterstanden.
De klankbordgroep gaf advies aan projectleiders van diverse projecten binnen het programma over hoe je bewoners kunt betrekken. De tips zijn gebundeld in de gids ‘Participatie van ouders in integrale gezondheidsaanpakken’ (pdf)
Het is voor professionals en instanties niet altijd helder wat het betekent om in armoede te leven. En dan komen er soms verzoeken die heel redelijk lijken, maar ondoenlijk blijken. Dit wilde de klankbordgroep zichtbaar maken, wat resulteerde in de bundel ‘Je ziet het niet’ (pdf).
‘Mijn leven is een struggle. Altijd al geweest, en het zal misschien ook altijd wel zo blijven. Misschien is het mijn lot. Zou best kunnen. Maar weet je: soms ben ik gewoon zó moe! Ik wil gewoon een keertje rust. Ik wil iets opbouwen in mijn leven. Gewoon een goede moeder zijn voor mijn kinderen.’
‘Wat was ik blij toen mijn kind een etiketje kreeg. Eindelijk kon hij worden geholpen, gingen er deuren open. Eindelijk werd ik niet meer weggezet als die overbezorgde moeder die maar bleef leuren met haar kind.’
‘Overal waar ik kom vertel ik eerlijk mijn verhaal. Ik zit in de schulden, maar ik ben een eerlijk mens. Daarom schaam ik mij ook niet voor mijn situatie. Het is wel zwaar, we hebben vaak maar €25 in de week en zouden het niet redden zonder de voedselbank, maar ik tel mijn zegeningen. Ik heb mijn gezin, de kerk, er zijn genoeg lieve mensen om me heen.’
‘Kunnen kiezen, keuzevrijheid, dat is belangrijk voor mij. Ik weet gewoon wat het beste is voor mijn twee zoons en mijzelf. Bovendien is het mijn recht. Als je ziek bent word je al van allerlei kanten beperkt, en dan moet je nog knokken voor je ruimte.’
‘Misschien had mijn leven er heel anders uit kunnen zien. Ik heb een paar keer verkeerde keuzes gemaakt, dat weet ik heel goed, maar wat ik moeilijk vind is dat ik nu geen controle meer heb op mijn persoonlijke ontwikkeling. Je wordt door instanties vastgeketend in je situatie.’