Zo ontstond er een compleet beeld van de huidige zorg, waardoor het ook mogelijk werd om een toekomstbeeld te schetsen waarin zowel het beeld van de wetenschap als de wensen van de patiënt vertegenwoordigd wordt.

Het programma werd verdeeld in vier werksessies die opeenvolgend ingingen op 1) de trends in de revalidatie zorg en de impact ervan, 2) de onzekerheden die de trends met zich meebrachten, 3) scenario’s om de situaties levendiger te maken en 4)  het gebruik van de trends en de implementatie ervan.

Zo werd onder andere de impact van technologie op de zorg besproken. Met de voortschrijdende technologische ontwikkeling is het namelijk een kwestie van tijd voordat het mogelijk wordt een digitaal doktersbezoek af te leggen. Dit lijkt een ontwikkeling met alleen maar positieve kanten; denk hierbij aan de besparing van tijd.

Toch werden er door de bij de bijeenkomst aanwezige patiënten ook een aantal risico’s blootgelegd. Zo ligt er voor de meeste patiënten ook een belangrijk sociaal aspect in het doktersbezoek. Dit geldt bij uitstek voor ouderen die weinig meer het huis uit komen. Dit sociale aspect zou echter in gevaar kunnen komen als de persoonlijke consulten vervangen  worden door digitale consulten.

Ook werd er gevraagd naar ieders ideaalbeeld van de zorg, waarop Morena antwoordde: “Ik hoor heel veel vakkundige termen, waar ik eigenlijk niets van begrijp. Ik heb zelf het hele revalidatieproces doorlopen en ik zou het ideaal vinden als de professionals een essentieel hulpstuk worden bij de plannen die de patiënt zelf opstelt en niet andersom. Als patiënt kun je niet controleren wat er in je lichaam gebeurt. In het proces van revalideren is het doel zelf regie, maar hoe dit moet wordt precies uitgestippeld. Hoe kun je als patiënt je doel bereiken wanneer je tijdens het hele proces niets hebt mogen bepalen?”

Bovenstaand voorbeeld illustreert dat de aanwezige patiënten een waardevolle bijdrage leverden aan de discussie. De interesse van de professionals in de denkbeelden van de patiënten was bijna tastbaar. Zo werd regelmatig aan de patiënt gevraagd: “Wat vindt u hiervan?” of “Herkent u dit?” Dit zorgde voor een positieve en constructieve dag.