Zoals sommige van jullie al weten ben ik een groot voorstander van het basisinkomen, omdat ik hierin een heleboel voordelen zie. Maar er zijn ook veel tegenstanders. Zij zijn bang dat mensen als er een basisinkomen is, niet meer willen werken.
Ik woon in Amsterdam en ik kan niet spreken over andere gemeenten, maar wel over hoe het hier in Amsterdam gaat. Ik ervaar, als ik naar het nieuws kijk, ook vanuit de politiek, zowel in Amsterdam als in Den Haag een enorm wantrouwen.
Vorige week hoorde ik op de radio dat Nederlandse banken de noodklok luiden en een campagne starten over fraude en dan met name over ‘geldezels’. Eén op de tien jongeren is wel eens gevraagd om zijn of haar pinpas en/of bankrekening uit te lenen aan anderen. Mijn zoon was een van die geldezels en hij is daardoor in een situatie terechtgekomen waar hij nog dagelijks de gevolgen van ondervindt.
Kom je niet rond van de uitkering die je hebt of verdien je te weinig om van rond te komen en wil je gebruikmaken van de Voedselbank dan kan je niet gewoon langsgaan en je aanmelden. Je moet eerst contact opnemen met het buurtteam en zij beoordelen dan of je in aanmerking komt. Hiervoor moet je de volgende zaken meenemen:
Vaak moet je ook nog verzekeringen en abonnementen opzeggen. Het buurtteam bepaalt voor hoe lang je recht hebt op de Voedselbank en het kan voorkomen dat je drie maanden later de hele rompslomp opnieuw mag uitprinten.
Er zijn in Nederland helaas veel mensen die niet of nauwelijks kunnen rondkomen. De boodschappen worden duurder en duurder. Als je echt weinig te besteden hebt gaat het niet meer om: wat is gezond? In eerste instantie kijk je dan naar: wat vult mijn maag? Van één euro kan je geen maaltijd in elkaar draaien en ook geen brood en beleg kopen. Met een pak/rol koekjes voor minder dan een euro heb je een gevulde maag.
Niet iedereen met een laag inkomen heeft een chronische ziekte, maar dit komt in verhouding wel veel voor. Dat komt omdat een chronische ziekte vaak beperkingen met zich meebrengt, en die beïnvloeden de mogelijkheden voor het vinden van werk. Juist mensen met een chronische ziekte hebben hogere zorgkosten, waardoor ze in verhouding dus nog minder inkomen hebben.
Ik ga even terug in de tijd, naar toen ik afhankelijk was van de voedselbank. Vlak voordat ik de eerste keer naar de voedselbank zou gaan, was ik op bezoek geweest bij mijn neef in Overijssel en die had mij verteld wat het voedselpakket van zijn schoonmoeder bevatte. Groot was mijn verbazing toen ik mijn pakket in Amsterdam kon ophalen, dat nog niet de helft was van het pakket dat mijn neef had beschreven.
Vorig jaar is mijn jongste zoon 18 jaar geworden en dat is echt een hele hoop gedoe geweest, en nog steeds. Ik ben 6 maanden voor zijn verjaardag begonnen met een lijst van alles wat geregeld moest worden en heb toen al de eerste aanvragen ingediend. 2 maanden geleden is hij 19 geworden en nog steeds is niet alles geregeld.
Ik ben Sanne, 48 jaar en ik woon samen met mijn zoons van 18 en 24 in Amsterdam-Noord. Ik ben ervaringsdeskundige op het gebied van armoede en alle rompslomp die daarbij komt kijken en daarnaast ben ik professioneel zorgverlener. Ik werk drie dagen in de week en voor de overige uren ben ik afgekeurd. Ondanks dat ik best goed verdien, val ik onder de groep werkende armen.