Leon

Als kind verloor Leon (20) zijn moeder. ‘Op mijn vierde kreeg ze borstkanker, twee jaar later overleed ze.’ Het creëerde een enorm gevoel van leegte in hem, die hij probeerde op te vullen. ‘Het begon met opstandigheid en baldadigheid – vechten liegen, stelen. Vanaf mijn elfde ging ik echt het verkeerde pad op. Ik was compleet roekeloos, mag van geluk spreken dat ik geen strafblad heb. Drugs zorgden ervoor dat ik paranoïde en suïcidaal werd.’

Optie twee

Hij zag de mensen om zich heen verder komen in hun leven. ‘Door de manier waarop ik leefde zou ik de dertig niet halen. Ik vroeg me af: als mijn moeder me zo zou zien, wat zou ze wel niet denken? Hoe ondankbaar is het, zij heeft me het leven geschonken en ik ga er zo mee om. Dus ga ik apathisch achterover zitten of er iets van maken? Op mijn zestiende koos ik voor optie twee.’

Knetterhard bikkelen

Hij liet zich opnemen in een kliniek. ‘Het was zwaar, opeens werd ik geconfronteerd met emoties die ik jarenlang had weggestopt. Nog steeds is het soms knetterhard bikkelen, dan moet ik op mijn handen zitten en niet handelen naar mijn destructieve gedachten.’ Leon heeft goede begeleiding vanuit zijn mbo-opleiding. ‘Mijn mentor helpt mij enorm; ze luistert naar me en samen krijgen we dingen voor elkaar. Dat is ook wel eens anders geweest. Soms voel je je echt een nummer en word je met je verhaal van het kastje naar de muur gestuurd. Nu heb ik het gevoel dat het leven me weer toelacht.’

Vechten voor een goede zaak

Hij gunt dat andere jongvolwassenen ook. ‘Als duo-voorzitter van Team GeestKracht wil ik mensen in de zorg en de politiek een kijkje geven in hoe mijn wereld eruit zag. Ik wil ze bijvoorbeeld bewust maken van vooroordelen. Als je negatief wordt benaderd, ga je je er ook naar gedragen. Terwijl, je hebt meer in je mars. Ik kan me niet herinneren dat dat ooit tegen mij is gezegd.’ Leon voelt zich heel gedreven om een verschil te maken. ‘Mijn drive was altijd al groot, alleen zette ik die eerst negatief in. Nu vecht ik voor een goede zaak.’