Voor de liefde kwam Sandra Freen (47) vanuit Den Haag naar Enschede. Het huwelijk hield helaas geen stand, maar Enschede bleef haar thuis. Haar zoon Wesley (16) groeide er op. ‘Hij is een echte Twent,’ vertelt Sandra. ‘Hij heeft z’n school, z’n vrienden.’ Zelf heeft ze weinig sociale contacten in de buurt; haar familie woont nog in het westen van het land. Toen ze twee keer haar baan verloor na een zware operatie kwam ze in een neerwaartse spiraal terecht. Het zorgde ervoor dat ze ging twijfelen aan zichzelf, vertelt ze. ‘Ik dacht: ik ben te oud voor nieuw werk, ze moeten me niet, ik heb geen opleiding.’
Het verhaal van Sandra is onderdeel van drie portretten over het project Supporter van elkaar.
Sinds het programma Supporter van elkaar op Sandra’s pad kwam, is er veel veranderd. ‘We bewegen meer, hij ook.’ Ze kijkt naar haar zoon, hij knikt. ‘Op maandag sporten de ouders en kinderen samen. Wesley zegt altijd: Jij doet helemaal niks! Maar ik zit daar ook voor de gezelligheid, hoor,’ lacht Sandra. ‘Op de dinsdag gaan we alleen met de volwassenen sporten, en dan zijn er gastsprekers en workshops.’
De sportlessen krijgen ze van een trainer van FC Twente. Sandra: ‘Hij zag wat in Wesley, dacht dat die wel eens geschikt zou zijn voor atletiek. Het is ook een sterke jongen. Dus nu is hij al een paar keer naar een les geweest.’ Ze kijkt naar haar zoon, trots. ‘Met kogelslingeren gooit hij al 25 meter.’
Wesley zegt altijd: Jij doet helemaal niks! Maar ik zit daar ook voor de gezelligheid, hoor.
In de groep praten ze veel over het bereiken van doelen in hun leven. ‘Dat je kleine stapjes moet zetten, langzaam opbouwen.’ Zo wil Sandra al een tijd stoppen met roken. ‘Maar ik wist niet hoe. De groep zei: Het is ook hartstikke moeilijk om dat alleen te doen. Dan besef je: ik kan hulp vragen.’
Ze ervaarde veel steun van de anderen. ‘Ze benaderen je positief, zeggen: Dat lukt wel, het komt goed. En ik ben er ook voor de groep. Een vrouw spreekt Engels en begrijpt niet altijd wat er gezegd wordt. Zij komt vaak naast mij zitten. En ik kan niet eens Engels!’ Sandra schatert het uit. ‘Maar ik krijg het toch voor elkaar om met haar te communiceren.’
Dan besef je: ik kan hulp vragen.
De grootste verandering is op werkgebied. ‘Ik heb een baan!’ glundert ze. ‘Half juni begin ik, huishoudelijk werk in een zorgcentrum. Tijdens het sollicitatiegesprek ben ik gewoon mezelf gebleven. Ik was zo blij toen ze me belden om te zeggen dat ik de baan had!’
Door het project heeft ze geleerd dat ze meer kan dan ze denkt. ‘Ik zat altijd maar thuis. Nu voel ik me positiever, beweeg ik meer. En als je je beter voelt in je lichaam, dan helpt dat ook met je gedachten. Ik heb weer vertrouwen.’
In het project Supporter van elkaar ‘adopteert’ FC Twente gezinnen in een kwetsbare situatie in Enschede. Door het versterken van de competenties en het mobiliseren van bestaande netwerken rondom het gezin, werken de gezinsleden aan verbeteringen op het gebied van gezondheid en participatie. Zo krijgen ze meer regie over hun toekomst.
Om zichtbaarder te maken wat de projecten van Gezonde Toekomst Dichterbij doen en wat ze betekenen voor de gezinnen, hebben we een aantal projecten in beeld gebracht. Tijdens een reis door Nederland maken we kennis met de gezinnen en professionals die werken aan een Gezonde Toekomst Dichterbij. Van ieder project worden een professional en een of twee gezinnen geportretteerd.
Met het in beeld brengen van de projecten laten we zien hoe gezinnen en professionals samenwerken aan een Gezonde Toekomst Dichterbij. Voor henzelf, hun gezin, de wijk en toekomstige generaties.