Stephanie

‘Ik ben Stephanie en ik ben dertig jaar. Mijn ouders hadden allebei een alcoholverslaving en daardoor heb ik niet zo’n leuke jeugd gehad en ben ik in de wereld van armoede en schuld terechtgekomen. Mijn moeder en vader zijn vroeg komen te overlijden en daarna heb ik afwisselend bij verschillende familieleden en in een instelling gewoond. Toen ik achttien werd kwam er spaargeld vrij van mijn wezenuitkering. Ik woonde inmiddels bij mijn tante en die ging met dat geld mijn schulden afbetalen. Verder leefden we er eigenlijk een beetje van, totdat er een keer werd ingebroken en het verdwenen was. Toen begonnen de ruzies. Met twintig jaar ben ik op straat gezet.

Nachtopvang

De nachtopvang is eigenlijk bedoeld voor maximaal zes weken, maar ik heb er zes maanden gezeten. Dat betekent dat je van acht uur ‘s morgens tot vijf uur ‘s middags op straat bent en je zoekt maar uit wat je doet. Na een half jaar was er plek bij het Leger des Heils en daar heb ik vijf jaar gewoond. Daarna heb ik eindelijk een eigen huis gekregen. Toen kon ik gaan nadenken over wat ik wilde met mijn leven. Bij de gemeente Rotterdam, waar ik woon, ging ik als ervaringsdeskundige instellingen keuren en daarna werd ik lid van het jongerenteam. Vanaf mijn 27^e was ik daar te oud voor en ben ik bij Team GeestKracht gekomen.

Een grote bloem

Ik heb echt wel in een goeie depressie gezeten, want ja, mijn verleden is natuurlijk niet niks. Daardoor heb ik PTSS ontwikkeld met alle klachten die daarbij komen kijken. Maar ik heb heel goeie cognitieve gedragstherapie gehad. Mijn therapeut zei: “Ook al heb je nog zo’n grote berg afval, als er maar één bloemetje staat, geef het dan wat zonlicht en water. Met wat liefde wordt het vanzelf een heel mooie grote bloem die al het afval overschaduwt.” Ik heb geleerd dat ík die bloem ben. Doordat ik liefde en aandacht aan mezelf geef ben ik vandaag de dag de persoon die ik eigenlijk altijd moest zijn.

Mijn stem

Ik ben heel blij dat er groepen bestaan als Team GeestKracht. Hier heb ik me kunnen ontpoppen als ervaringsdeskundige. Natuurlijk rondom mentale gezondheid, maar hierbinnen ben ik naam aan het maken op het gebied van armoede en schuld. Steeds vaker word ik door media gevraagd om mijn verhaal te delen. Ik laat ook regelmatig mijn stem horen op bijeenkomsten of ik praat op een evenement van het ministerie. Daar ben ik ontzettend goed in en van dat soort dingen geniet ik dus heel erg. Mijn verleden kan ik niet veranderen, maar mijn toekomst wel. Ik ben er hard mee bezig om een stabiele toekomst voor mezelf te creëren waarin ik mijn plekje in deze wereld heb gevonden en ik er alles aan doe om dit te behouden.

Er moet meer gebeuren

Vaak ben ik het niet eens met wat de politiek doet. Want het zijn mooie praatjes, maar ze doen gewoon te weinig. Als ik op zo’n evenement kom dan horen ze mijn verhaal en dan durf ik echt wel te zeggen dat er meer moet gebeuren. Ik ben niet de enige met zo’n verhaal; er zijn zoveel mensen, maar die durven niet te praten. Ik wil de stem zijn voor al die jongeren die dat niet durven. Ik hoop dat nog heel lang te mogen doen. En bij Team GeestKracht is het is ook gewoon fijn om elkaar te ontmoeten op onze bijeenkomsten en te horen hoe het met iedereen gaat. Het is één grote gezellige boel. Ik kijk er altijd naar uit.’