‘Overal waar ik kom vertel ik eerlijk mijn verhaal. Ik zit in de schulden, maar ik ben een eerlijk mens. Daarom schaam ik mij ook niet voor mijn situatie. Het is wel zwaar, we hebben vaak maar €25 in de week en zouden het niet redden zonder de voedselbank, maar ik tel mijn zegeningen. Ik heb mijn gezin, de kerk, er zijn genoeg lieve mensen om me heen.
Met onze dochters gaat het goed, daar ben ik dankbaar voor. Mijn man en ik doen ook heel erg ons best. Alleen, sommige personen lijken te denken dat het niet goed kán gaan als beide ouders ziek thuiszitten. Wij zijn allebei afgekeurd, maar dat betekent niet dat we onze kinderen niet kunnen opvoeden.
Een poosje geleden was er iemand bij ons voor praktische ondersteuning. Ging die vrouw ons de les lezen over wat er op tafel stond bij het ontbijt, alsof wij onze meiden alleen maar zoetigheid geven. Dat is gewoon niet waar. En ze vroeg het niet hè, ze zei gewoon: ‘dat is niet goed.’ Iemand komt om je te helpen, maar je hebt meteen het gevoel dat je op je tenen moet lopen.
Ik vind het niet meer prettig als er hulpverleners bij ons over de vloer komen, voor een indicatiegesprek bijvoorbeeld, of iemand van de thuisadministratie. Dan zeggen ze: het is toch handig, dan hoeft u niet naar ons toe, maar ik ben mobiel, dus ik kan gewoon ergens naartoe om papieren langs te brengen of zo.
Als ze toch hier komen ben ik heel gastvrij. Ze krijgen koekjes en koffie, ik maak het gezellig, maar toch heb ik het gevoel dat het spionnen zijn. Uiteindelijk willen ze je toch op van alles beoordelen. En als ze bij je op de bank zitten beloven ze allerlei dingen die vervolgens niet worden nagekomen.
Alsof we alleen maar ongezond eten.
Als mensen hier komen willen ze altijd alles van je weten. Ik ben heel open, ik vind dat op zich niet zo’n punt, maar als je dan later iets nodig hebt van zo’n instantie, dan weten ze van niets. Wij hebben bijvoorbeeld veel gedoe met de huishoudelijke hulp. Een tijdlang kregen we minder uren dan ons was toegezegd, en als ik erover belde dan merkte ik meteen dat ze het dossier niet compleet hadden en onze situatie niet kenden. En steeds wéér. Terwijl wij dus alle informatie hadden gegeven. Dan voel je je zo afhankelijk. Zo klein.
Ik wil wel van alles doen in huis, dat doe ik ook, maar ik heb pijn, fysiek werk is erg zwaar voor mij. Zoals schoonmaken en de was doen. Ik zit niet stil hoor. Ik doe vrijwilligerswerk, bied een luisterend oor aan vrouwen die een steuntje nodig hebben.
Mijn huiskamer is een fijne plek.
Mijn schuld is ontstaan doordat ik ben opgelicht. Iemand heeft in mijn naam gefraudeerd met mijn PGB. Net als vele anderen. Daarna had ik ook nog een bewindvoerder die geld van mij heeft afgenomen. Ik vond het heel erg moeilijk om daarna weer mensen te vertrouwen. Maar met ons komt het goed. Eerlijkheid duurt het langst.’
Met ons komt het goed. Eerlijkheid duurt het langst.
Neem gezinnen met problemen serieus en betrek ons bij het maken van beleid. Houd rekening met onze leefsituatie en mogelijkheden en onmogelijkheden. Maak procedures en regels overzichtelijk en flexibel, houd beleid simpel. Werk samen op verschillende beleidsterreinen. Geef medewerkers ruimte om zelf oplossingen te vinden, ook als het niet helemaal past binnen de procedures. Handel meer vanuit vertrouwen en vanuit het doel om mensen verder te helpen. En vooral: maak contact en zie ons als gelijkwaardig mens.
Marcella, Sanne, Risma, Rafaella en Parvin, Klankbordgroep FNO
Wil je hierover doorpraten of samenwerken met de klankbordgroep?
Je ziet het niet. Hoe het is om te leven van 25 euro per week. Met je twee kinderen. Of met drie. Je ziet niet wat er nodig is om overeind te blijven, hoeveel moeite het kost om je kinderen een gezonde start te geven.
Wij als moeders voelen ons vaak niet begrepen door de mensen die aan de andere kant van de formulieren hun werk doen. Daarom laten we je in deze serie zien hoe onze leefwereld eruitziet en op welke fronten de kloof tussen ons en betrokken professionals te groot is. Hoe dit ons dagelijks leven, onze gezondheid en die van onze kinderen beïnvloedt. En hoe dit anders kan.
Het programma Gezonde Toekomst Dichterbij van FNO richt zich op het verminderen van gezondheidsachterstanden bij gezinnen in achterstandssituaties. Mensen met een lage opleiding én een laag inkomen leven in Nederland zes jaar korter en vijftien jaar in minder goede gezondheid dan mensen met een hoge opleiding en een hoger inkomen. Met het programma wil FNO deze gezondheidsachterstanden verminderen.