Lauren

Ik ben Lauren, ik ben 19 jaar en woon in Vught. Ik heb net mijn middelbare school afgerond en ben nu volop bezig met de toekomst. Gisteren heb ik gehoord dat ik in Leiden ga studeren: biomedische wetenschappen. Het lijkt me echt iets voor mij. Ik ben iemand die graag uitzoekt hoe alles in elkaar zit én ik vind het menselijk lichaam interessant. Dat lijkt me een goede combi.

Lees verder onder de foto. –>

Met me meedenken

Ik heb op het regulier onderwijs gezeten. Heel fijn dat ik daar terecht kon! Mijn ervaring is dat de leerkrachten nog niet altijd weten wat ze kunnen bieden aan jongeren die behoefte hebben aan extra ondersteuning. En ook ik wist niet altijd wat er kan en wat ik van de school mocht vragen. Dat was wel eens lastig. De informatievoorziening daarover zou beter kunnen, voor zowel leerling als school.

Maar het is mooi dat wanneer ik zelf aan de bel trok, mijn leerkrachten met me mee wilden denken. Daarom heb ik wel het gevoel dat ik voldoende steun heb gehad van de mensen op school. Ze hebben, ook al wisten ze niet altijd hóe, steeds hun best gedaan om mij te laten meedoen en maatwerk te bieden. Zo zijn er veel praktische dingen geregeld, zoals een liftpas, een dubbel boekenpakket en extra tijd voor het maken van toetsen.

Lees verder onder de foto. –>

Iemand bij wie je terecht kunt

In het begin van mijn schoolperiode was er een incident waardoor ik veel zelfvertrouwen ben kwijtgeraakt: een afwijzing door medeleerlingen die te maken had met mijn beperking. Ik vond het daarna moeilijk om contact te maken met andere jongeren op school, omdat ik bang was opnieuw afgewezen te worden. Ik ben erg op afstand gebleven de eerste paar jaar.

Voor de leerkrachten op school was het moeilijk om te weten wat er speelde. Aan mijn cijfers was namelijk niet te zien hoe ik mij voelde. Het is ook deels te wijten aan het feit dat ík het niet gedeeld heb, dus iets van beide kanten.

Na een ruzie met een vriendin op onze schoolreis naar Griekenland in de vijfde klas had ik de behoefte om bij iemand terecht te kunnen. Vanaf die tijd heb ik regelmatig gepraat met een docente. Gewoon af en toe buiten school. Dat was heel fijn. Ik denk dat ondersteuning niet altijd vanuit de school hoeft te komen. Als er maar een persoon is binnen de school bij wie je terecht kunt. Dat maakt zo veel verschil.

Lees verder onder de foto. –>

Zorgen dat iedereen kan meedoen

Ik zit nu bijna twee jaar bij JongPIT. Binnen JongPIT en het programma Jongeren INC kijken we naar welke thema’s nou eigenlijk spelen in het leven van jongeren met een chronische aandoening. School is het onderwerp waar ik het meest over te vertellen heb. We delen negatieve én positieve ervaringen en we onderzoeken hoe we ervoor kunnen zorgen dat iedereen kan meedoen in de samenleving. Zo proberen we meer uit het leven te halen voor deze grote groep jongeren en maken we van onze beperking onze kracht.

Ik vind het heel waardevol dat Jongeren INC voor een groot deel door jongeren zelf wordt vormgegeven. Wij zijn de mensen die het meemaken en wij weten heel goed wat er anders zou kunnen en wat er wél goed gaat.

Ik hoop dat we met Jongeren INC ook veel mensen kunnen bereiken die niet weten hoe het is om een chronische aandoening te hebben. Dat ze zien hoe mensen met een aandoening leven en misschien ook wat ze voor iemand kunnen betekenen. Dat zou mooi zijn.