Ik ben David-Jan, 20 jaar. Ik studeer rechten, ben lid van een studentenvereniging en woon in Utrecht. En ik ben geboren met een lichamelijke beperking.

Als ieder ander

De logische eerste optie was een Mytylschool, maar mijn ouders wilden per se dat ik naar een reguliere basisschool ging. Daar was ik blij om want daar gingen mijn vriendjes ook heen. Sommige leerkrachten maakten het leuk voor mij. Andere wisten niet goed wat ze moesten doen. Of ze hadden niet veel zin om iets extra’s voor me te doen als ik hulp nodig had, bijvoorbeeld met gym. De ambulant begeleidster heeft gelukkig veel voor me gedaan gekregen. Extra voorzieningen als een speciale tafel.

Weer waren het mijn ouders die ervoor zorgden dat ik naar het vwo kon. Ook op die school had ik goede vrienden. Mijn beperking vormde nooit een belemmering; mijn vrienden zien die niet eens meer. Ik vind dat prima. Ik word graag hetzelfde behandeld als ieder ander. Ik heb alleen soms wat speciaals nodig. Ik kan bijvoorbeeld niet fietsen. Dus nemen mijn vrienden me gewoon mee achterop.

Lees verder onder de foto. –>

Soms een uur geen les

Op de middelbare school zat ik een tijdje in een rolstoel en na operaties ook drie keer een periode thuis. Toen heb ik onderwijs op afstand gevolgd met een systeem genaamd KlasseContact. Sommige leerkrachten begrepen niet hoe dit werkte. Dus soms had ik een uur geen les. De apparatuur zelf gaf ook wel eens problemen. De programma’s die tegenwoordig gebruikt worden, Zoom of Teams, bieden meer gebruiksgemak.

En de ene mentor was meer betrokken dan de ander. Je maakt er zelf zo veel mogelijk van, maar je bent afhankelijk van je school en de begeleiding daar. Ik sta positief in het leven, maar soms is dit wel lastig. Het is moeilijk om de gedachtegang van individuele personen te veranderen, maar regelgeving kan duidelijkheid geven. Je kunt je daarop beroepen als dingen niet goed worden georganiseerd of helemaal niet worden gedaan.

Lees verder onder de foto. –>

Wat ik allemaal kan

Mensen uit de zorg hebben mij laten zien wat er kan en wat ik allemaal al bereikt hebt. Ik heb lange tijd bij de fysio gezeten. Dat was een heel goede ervaring. De therapeute wist waar mijn grenzen lagen, maar ook dat het soms nodig is om over die grenzen heen te gaan om verbetering te krijgen. Ze gaf niet op: ze was echt een doorzetter met mij.

Via Facebook leerde ik Jongeren INC kennen. Ik wil via JongPIT mijn ervaringen delen met de wereld. Zodat mensen anders gaan kijken naar jongeren met een chronische aandoening of beperking. Wie is de mens achter een persoon met een beperking? Dat wil ik laten zien. Mijn verhaal kan helpen de dialoog te vergemakkelijken, bijvoorbeeld met het onderwijs. Wat wordt er gerealiseerd en kan ik de obstakels die er nog zijn helpen verhelpen?

Grote overwinningen

Voor mij is het heel belangrijk om mensen om me heen te hebben. Mijn ouders, zussen, vrienden. Zij hebben me gesteund in goede en mindere tijden. Ik ben op kamers gaan wonen, wat ik niet voor mogelijk hield, omdat ik best veel hulp nodig had met dagelijkse dingen. Alle grote overwinningen zijn behaald met de steun van anderen én mijn eigen doorzettingsvermogen. Komend blok ga ik mijn bachelorscriptie schrijven. Vervolgplan is om een halfjaar naar Wenen te gaan met een uitwisseling. Spannend, maar leuk!

'Wie is de mens achter een persoon met een beperking? Dat wil ik laten zien.'

Benieuwd naar Jet en Lauren?