Jet

Mijn naam is Jet en ik ben 26 jaar. Ik kreeg een ongeval in mijn examenjaar en daar heb ik hersenletsel aan overgehouden. Ik heb een revalidatietraject doorlopen, maar alle klachten die je na twee jaar nog hebt, zijn blijvend, dus leer er maar mee omgaan. Ik vond accepteren moeilijk. Maar je probeert het, je gaat verder met je leven.

Lees verder onder de foto. –>

Best een zoektocht

Als je van de ene op de andere dag een beperking hebt dan verandert er veel. Het is best een zoektocht om te ontdekken wat er is om je te helpen en waar je recht op hebt. Meestal heb je er op dat moment geen energie voor en heb je iets anders aan je hoofd: je gezondheid! Zo heeft het bij mij vrij lang geduurd voordat huishoudelijke hulp werd opgestart. Mogelijkheden en rechten zouden duidelijker gecommuniceerd kunnen worden.

JongPIT brengt dat soort dingen in kaart en dat is super! Mijn ervaringen deel ik dan ook met JongPIT en het programma Jongeren INC, zodat het voor anderen in de toekomst makkelijker wordt. Het leven is echt wel een stukje lastiger als je een beperking hebt. Het zou erg schelen als praktische barrières weggenomen worden of in elk geval verminderd. Jongeren INC speelt daar een belangrijke rol in.

Lees verder onder de foto. –>

Thuis en een-op-een

Ik heb gelukkig heel fijne vrienden en familie. Maar het is wel lastig, sociale contacten. Voor mij is het namelijk heel intensief om een gesprek te voeren. Hoe groter de groep, hoe lastiger dit wordt. Ik kan dus niet even mee naar een verjaardag. In het openbaar afspreken is voor mij ook niet te doen. Als ik met mensen praat is dat thuis en een-op-een. Ik heb ook niet altijd de energie om een gesprek te voeren met iets meer diepgang. En na een uur zit ik er meestal behoorlijk doorheen.

Mijn relaties veranderden daardoor. Er gingen meer contacten af dan dat er bijkwamen. Dat geldt denk ik voor de meeste mensen met een chronische aandoening. Of dat echt erg is weet ik niet, want ik heb ook niet de energie voor meer contacten, haha. Zo probeer ik het voor mezelf een beetje om te denken. Ik denk dat de vriendschappen die ik heb overgehouden heel waardevol zijn. We zijn er samen sterker uitgekomen.

Lees verder onder de foto. –>

Je wilt er tegenaan gaan

Ik heb geen eindexamen kunnen doen. Toen het weer enigszins kon heb ik deelcertificaten gehaald. Daarna ben ik in deeltijd gaan studeren. Helaas bleek dit te belastend voor mij. Ik hoop heel erg dat ik in de toekomst mijn studie kan afmaken. Maar als ik eerlijk ben is dat niet realistisch.

Wel heel hoopgevend: anderhalf jaar geleden was er opeens een nieuwe behandelmogelijkheid! Ik ben daarvoor naar de Verenigde Staten geweest. Daarna ben ik opnieuw in een hersteltraject terechtgekomen: ik ben hard aan het trainen. Dat is op dit moment mijn voornaamste bezigheid.

Ik heb dus geen studie en ook geen werk. Ik vond het heel lastig, met name toen ik mijn letsel net had, dat ik niets meer kon doen in de maatschappij. Je bent jong en je wilt er tegenaan gaan, maar je zit thuis op de bank. Jongeren INC is voor mij een laagdrempelige manier om iets terug te doen voor de samenleving. Ik vond het een eyeopener om te zien dat er veel meer jonge mensen zijn die leven met een aandoening en tegen dezelfde dingen aanlopen als ik. Ergens wist ik dat wel, maar het programma maakt het zichtbaar en dat vind ik mooi. Deze groep is zo groot! Dat maakt Jongeren INC voor mij nóg belangrijker.