Omgaan met emoties kon Ivanka (21) lastig vinden, als kind al. ‘Als ik erg verdrietig of chagrijnig was dan wist ik eigenlijk niet wat ik ermee aan moest,’ vertelt ze. ‘Ik had het gevoel dat die emoties er niet mochten zijn.’ Eten werd een manier om daarmee om te gaan. ‘Als dertienjarige begon ik ’s nachts de keukenkastjes leeg te eten, voor schooltijd haalde ik nog wat extra’s, afgewisseld met periodes dat ik heel weinig at of veel laxeerde. Ik was er in mijn hoofd áltijd mee bezig. Het was best verraderlijk; omdat mijn gewicht redelijk stabiel bleef, viel het in eerste instantie niemand op.’

Wat is er aan de hand?

Ze studeert aan de PABO en liep vorig jaar stage op een basisschool. ‘In slechte periodes had ik niet genoeg energie om mijn dagen door te komen. Mijn vriend heeft me toen onder druk gezet om naar de huisarts te gaan en te vertellen wat er echt aan de hand was.’ Ze is in behandeling gegaan. ‘Als ik de neiging heb veel te gaan eten, probeer ik nu eerst te denken: Wat is er aan de hand? Ben ik moe, zit ik ergens mee? Ik kan het nu meer verbinden aan wat er eigenlijk aan de hand is.’

Kracht laten zien

Om hulp vragen is heel moeilijk, maar ook heel belangrijk, geeft Ivanka aan. ‘Er zijn veel jongvolwassenen die vastlopen en het moeilijk vinden om aan de bel te trekken. Hulp komt dan pas op gang als het eigenlijk al te laat is, als ze al aan de grond zitten. Ik wil overbrengen dat het heel sterk is om te beseffen dat je ergens mee aan de slag wil, maar dat je het even niet alleen kan.’ Meedoen aan Team GeestKracht doet haar goed. ‘De laatste periode ben ik heel erg met mezelf bezig geweest; met mijn behandelingen, met beter worden. Deelname aan Team GeestKracht maakt van mijn situatie iets positiefs: als ik dit probleem niet had gehad dan had ik ook geen bijdrage hieraan kunnen leveren. Ik kan nu mijn kracht laten zien.’

'Het is heel sterk om te beseffen dat je ergens mee aan de slag wil, maar dat je het even niet alleen kan. Dat wil ik overbrengen.'