Je ziet het niet: Parvin

HomepageAfgeronde programma’sGezonde Toekomst DichterbijJe ziet het niet: Parvin

Parvin, moeder van een dochter

‘Misschien had mijn leven er heel anders uit kunnen zien. Ik heb een paar keer verkeerde keuzes gemaakt, dat weet ik heel goed, maar wat ik moeilijk vind is dat ik nu geen controle meer heb op mijn persoonlijke ontwikkeling. Je wordt door instanties vastgeketend in je situatie. Ze zeggen wel dat alles afhangt van je eigen initiatief, maar dat is gewoon niet waar.

Toen ik in de WW kwam ben ik op eigen kracht een thuisstudie gaan doen voor apothekersassistent. Het ging goed, ik had al helemaal zelf een stageplek gevonden, maar toen liep de WW af en kwam ik in de bijstand. Van de sociale dienst mocht ik die stage niet doen. Ze zetten me voor het blok: of verplicht schoonmaakwerk doen, of gekort worden op mijn uitkering. Ik koos toen voor minder bijstand, omdat ik door wilde met die stage.

Snel naar:

Ik word gelukkig van mijn plant. En voel me schuldig als ik iets voor mezelf koop.

Op eigen kracht

Het was zwaar, ik had soms nauwelijks geld om brood te kopen, en werd ook nog gedwongen om naast mijn stage allerlei sollicitatieactiviteiten doen. Op een gegeven moment kreeg ik bij de sociale dienst een andere werkbemiddelaar die mij wél toestemming gaf voor de stage, maar toen was het te laat. Ik had onder zo’n grote stress gestaan, ik was zo moe en somber geworden dat de apotheker niet meer verder wilde met mij.

In de maling genomen

Er kwam iets anders voorbij: een opleiding tot ervaringsdeskundige, een gemeentelijk project met uitstekende vooruitzichten op een baan. Drie jaar duurde die opleiding, met behoud van uitkering, maar na twee jaar veranderde de gemeente van beleid en was er maar voor één deelnemer een baan. Dan voel je je enorm in de maling genomen. Je doet je best, in goed vertrouwen investeer je drie jaar van je leven, en dan spat alles uit elkaar. Onderhand heb ik dus wel allerlei werk gedaan waar de sociale dienst mij toe dwong. Je moet wel, hoe onrechtvaardig het ook voelt. Schoonmaakwerk, inpakwerk in een superhete ruimte zonder ramen. Vreselijk vond ik het. Maar het ergste was dat ik er geen keuze in had.

Rust, hoop, vrijheid. Het enige dat gratis is.

Als ik maar natuur kan zien.

Druk

Rondkomen van weinig geld lukt op zich wel. Je went eraan, je leert snel genoeg welke keuzes je moet maken. Wel is het altijd druk in je hoofd, soms zo druk dat je dingen vergeet of dat informatie niet bij je binnenkomt. Zo ben ik een keer een formulier vergeten in te leveren bij de gemeente. Ik werd meteen behandeld alsof ik fraudeerde.

Zorgen

Je gaat met zorgen slapen en je wordt met zorgen weer wakker. De druk wordt groter terwijl je wereld steeds kleiner wordt. Je hebt behoefte aan ontlading, maar sporten, naar een concert, een reisje maken, dat kan allemaal niet. Je hebt alleen nog de tv, je wereld wordt je woonkamer, en je hebt op een gegeven moment ook geen zin meer om de buitenwereld toe te laten. Naar het nieuws kijken doe ik niet meer, terwijl ik dat vroeger altijd deed. Je raakt afgestompt. Mentaal ga je achteruit. Dat vind ik echt, dat voel ik, en ik vind het heel erg. Ik kan me daar niet bij neerleggen, maar ik kan het ook niet veranderen.

Ik wil me graag blijven ontwikkelen.

Ik vind gezond eten heel belangrijk.

Creatief

Gelukkig heb ik mijn dochter. Ze is mijn zorg, maar ook mijn plezier, een vrolijk meisje met veel vriendinnen dat het goed doet op het VWO. Ze mag zich echt op geen enkele manier buitengesloten voelen, dus ik zorg ook dat ze altijd leuke kleding draagt en niet uit de toon valt. Ooit heb ik een mode-opleiding gedaan, die komt nu toch van pas. Ik ben creatief en heel scherp met de uitverkoop. Volgend jaar is er een schoolreis die vijfhonderd euro kost. Ik zet daar nu al geld voor opzij. Ik zet alles op alles om het leven voor haar zo zorgeloos mogelijk te maken.’

Mij gaat het om dignity, om waardigheid. Dat mag mijn dochter niet kwijtraken. Dat moet je bewaren en bewaken.

Mijn dochter is mijn grootste vreugde. Ik wil niet dat mijn pech haar geluk bepaalt.

Beste professional,

Neem gezinnen met problemen serieus en betrek ons bij het maken van beleid. Houd rekening met onze leefsituatie en mogelijkheden en onmogelijkheden. Maak procedures en regels overzichtelijk en flexibel, houd beleid simpel. Werk samen op verschillende beleidsterreinen. Geef medewerkers ruimte om zelf oplossingen te vinden, ook als het niet helemaal past binnen de procedures. Handel meer vanuit vertrouwen en vanuit het doel om mensen verder te helpen. En vooral: maak contact en zie ons als gelijkwaardig mens.

Marcella, Sanne, Risma, Rafaella en Parvin, Klankbordgroep FNO

Wil je hierover doorpraten of samenwerken met de klankbordgroep?

Je ziet het niet

Verhalen van moeders over armoede en gezondheid

Je ziet het niet. Hoe het is om te leven van 25 euro per week. Met je twee kinderen. Of met drie. Je ziet niet wat er nodig is om overeind te blijven, hoeveel moeite het kost om je kinderen een gezonde start te geven.

Wij als moeders voelen ons vaak niet begrepen door de mensen die aan de andere kant van de formulieren hun werk doen. Daarom laten we je in deze serie zien hoe onze leefwereld eruitziet en op welke fronten de kloof tussen ons en betrokken professionals te groot is. Hoe dit ons dagelijks leven, onze gezondheid en die van onze kinderen beïnvloedt. En hoe dit anders kan.

Lees de verhalen van de andere moeders van de klankbordgroep

 

Gezonde Toekomst Dichterbij

Het programma Gezonde Toekomst Dichterbij van FNO richt zich op het verminderen van gezondheidsachterstanden bij gezinnen in achterstandssituaties. Mensen met een lage opleiding én een laag inkomen leven in Nederland zes jaar korter en vijftien jaar in minder goede gezondheid dan mensen met een hoge opleiding en een hoger inkomen. Met het programma wil FNO deze gezondheidsachterstanden verminderen.

Verhalen van de andere moeders

© 2024 FNO